Η αντίδραση που θα στηρίξει το πλάνο και θα φέρει τον στόχο πιο κοντά

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ήταν μια περίεργη εβδομάδα αυτή που ολοκληρώνεται για τον Άρη απότοκο της ήττας από τον ΠΑΟΚ. Και για να προλάβω όσους σπεύσουν να πουν ότι αυτό επιβεβαιώνει τη σημασία που δίνουν οι κίτρινοι στα τοπικά ντέρμπι και μόνο σε αυτά, θα το εξηγήσω. Στον Άρη ακόμη δεν μπορούν να χωνέψουν ότι ηττήθηκαν από ένα αντίπαλο που φάνηκε ότι τον… έχουν.

Τον «μέτρησαν» και στο ματς κυπέλλου και σε αυτό του πρωταθλήματος και φάνηκε ότι οι διαφορές είναι απειροελάχιστες και αναλώνονται στα προφανή. Στην συνοχή και την εμπειρία που έχει η ομάδα του Λουτσέσκου λόγω χρόνου δουλειάς και φυσικά στην ποιότητα 2-3 ποδοσφαιριστών όπως ο Πρίγιοβιτς. Δεν τον διέλυσε δηλαδή ο αντίπαλός του, δεν τον έβαλε στα δίχτυα, δεν έχασε ένα τσουβάλι ευκαιρίες. Τον κέρδισε στα σημεία…

Ο Άρης είχε τις ευκαιρίες του μέσα στον αγώνα να πάρει τον ντέρμπι και τις απώλεσε και τις δυο. Και το γρήγορο γκολ και το πέναλτι στο 66΄. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή είναι μια ομάδα που παίζει μόνο για τη νίκη με αρκετή δόση αφέλειας, σε όλα τα παιχνίδια που έχασε δεν πήρε έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Προφανώς γιατί δεν είναι τέτοια η φιλοσοφία του προπονητή του.

Οι δύο σερί ήττες και το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί έχει βάλει την πρώτη πίεση στην ομάδα. Πίεση για να αντιδράσει, πίεση για μια μεγάλη νίκη που θα επαναφέρει την ισορροπία στην ομάδα, στο τεχνικό τιμ, στους ποδοσφαιριστές. Όλα αυτά τα θεωρώ λογικά. Τα έχουν στην ημερήσια διάταξη οι μεγάλες ομάδες. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.

Στον φετινό Άρη η πίεση, οι αυξημένες απαιτήσεις μπαίνουν και λόγω ποιότητας. Υπάρχει υλικό κακά τα ψέματα. Υπάρχει ικανότητα, περισσότερο ατομική ακόμη, υπάρχει δείγμα γραφής θετικό από όλα τα παιχνίδια. Επαναλαμβάνω ακόμη και σε αυτά που έχασε ο Άρης. Στα δικά μου μάτια είναι μια ομάδα που μπορεί να κερδίσει όλες τις ομάδες της φετινής Σούπερ λιγκ. Το αντιλαμβάνεται και ο κόσμος και για αυτό πιστεύει στην ομάδα και της χάρισε απλόχερα το χειροκρότημά του μετά την ήττα της περασμένης Κυριακής. Συν Αθηνά όμως και χείρα κίνει…

Καλώς ή κακώς τα αποτελέσματα είναι αυτά που δεν οδηγούν στην υλοποίηση του στόχου και νομίζω ότι δεν είναι υπερβολικός και αιθεροβάμων όποιος πιστεύει ότι ο φετινός Άρης μπορεί και πρέπει να τερματίσει στην πρώτη πεντάδα. Είναι φανερό ότι χρειάζεται μια μεγάλη νίκη για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη, πρώτα και καλύτερα στο εσωτερικό της ομάδας ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η υλοποίηση του φετινού πλάνου. Οι κίτρινοι ξέρουν τι έχουν, ξέρουν τι αγόρασαν σε επίπεδο παικτών και προπονητή, τι θέλουν να φτιάξουν φέτος, ποια βάση να δημιουργήσουν, πάνω στην οποία θα «πατήσουν» για το επόμενο βήμα.

Το κλειδί είναι να πετύχουν την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον πόθο. Αυτό που λέμε «το θέλω πολύ και το θέλω άμεσα» και να το στηρίξουν με καθαρό μυαλό και ψυχραιμία. Ο τρόπος με τον οποίο χτίστηκε η φετινή ομάδα, δείχνει ότι η γνώση αλλά και το καθαρό μυαλό υπάρχουν ώστε στο τέλος της ημέρας ο στόχος να επιτευχθεί…